Lang leve de jeugd!

Vrolijk kwam hij zwaaiend naar boven lopen, mijn kleine 8 jarige vriend en liefhebber van de bijenproducten Simon! Alweer een tijdje geleden vertelde zijn moeder me dat hij dagelijks voor het slapen gaan wat bijenwas onder zijn nagel krabt en al snuffelend  hieraan in slaap valt. Had hij mijn hart niet al eerder gestolen dat was het toen zeker gebeurd! Zijn moeder mag ik tot onze vaste klanten rekenen, maar Simon is er altijd bij.

Toen ik enige tijd geleden liet vallen dat ik komend jaar ook iets met bijen en kinderen wil doen hoefde hij dan ook geen seconde na te denken, hij wilde erbij zijn! Zijn moeder vertelde me dat Simon de avond daarvoor had besloten dat ze naar de imker zouden gaan, om thee te kopen met lekkere honing! Voor kinderen is het vaak een leuke beleving om honing in de pot te doen, dus de emmer werd erbij genomen en samen tapte waarbij hij de kraan op de aller laagste stand zette. Hij wilde dat het moment zo lang mogelijk zou duren! Daarna nog de stickertjes erop, waarna hij me doodleuk vertelde dat hij eigenlijk de ‘witte’ (koolzaad crème honing) wilde hebben. Maar hij kon uiteraard geen nee zeggen tegen samen een pot vullen!

Simon in actie

Afrekenen met fooi

Na een gezellig samenzijn waarbij we samen nog een bijenwaskaarsje hebben gegoten (wat hij uiteraard mee kreeg) kwam het moment van afrekenen, en moeder vroeg me zijn spullen separaat af te rekenen. Toen pas viel mijn kwartje… Simon betaalde deze dingen met zijn eigen zakgeld! Spontaan voelde ik me schuldig en bedacht me hoe ik dit aan kon vliegen, ik wil een kind geen geld uit zijn beurs laten halen voor mij! Maar ook begreep ik dat ik hier in belangrijk opvoedkundig leermoment betrokken was. Ik schoot weer in mijn rol! We rekende af en ik wilde hem zijn wisselgeld geven, maar hij wilde niets terug hebben! Hij wilde zelfs een fooi geven! Ik vind een fooi uiteraard altijd leuk, maar niet van een 8 jarig kind! Maar Simon was volhardend, en ik begreep dat ik hem juist zou krenken als ik het niet aan zou nemen. Ik heb hem bedankt, en hij was verguld met zijn eerste eigen kassa bon in zijn leven. Terwijl ik met moeder nog wat producten aan het afrekenen was had Simon de honingkoeken (peperkoek, maar dan lekkerder) geschoten, en kocht er hier ook nog 1 van. Ook nu wilde hij extra geld geven, maar nu was ik volhardend. Hij had me ten slotte al extra gegeven en goed is goed. Het gaat om de gedachte, niet om het bedrag.

Bewustwording

Hoe geweldig dat een kind van 8 jaar de producten zo mooi en lekker vind dat hij zijn eigen zakgeld uit wil geven aan zijn eigen thee en honing! Uiteraard gaat het hem ook om de gehele beleving, maar ook mooi dat ik getuige mocht zijn van deze les voor hem. Je kun je geld maar 1x uitgeven! Maar wat een hoopvolle gedachte dat een kind van 8 jaar ervoor kiest dit aan heerlijke en eerlijke producten uit te geven en niet aan een zak M&M’s of chips.  In de toekomst konden er wel eens grote veranderingen komen betreffende ons consumptie gedrag. Je kunt ook dan je geld maar 1x uitgeven maar duurzame producten zullen een grotere rol krijgen verwacht ik. Het stemt me dan ook hoopvol te merken dat kinderen zoals Simon bewust opgroeien, en zaken op waarde leren schatten. Dat een kind van 8 jaar inziet dat hier iets bijzonders gebeurd, en per sé een fooi wil geven omdat hij zich daar goed bij voelt. Uiteraard probeer ik een inkomen uit de imkerij te halen, ook ik moet ergens van leven. Maar de imkerij staat voor zo veel meer! Ik wil echt proberen de wereld een beetje mooier te maken, en achter te laten uiteindelijk. Dit soort momenten maakt dat ik voel dat ik dingen kan bereiken. Weliswaar kleine dingen vaak, maar bijen zijn ook klein en doen grote dingen!

Engeltje en….

Toen ze vertrokken zei zijn moeder dat ze naar huis gingen om lekkere thee met honing te gaan drinken samen met de tuinmannen die momenteel aan het werk waren. Geschrokken riep hij dat ze echt niet zijn thee zouden krijgen. Simon is een lieve jonge vent, geen heilige uiteraard 😉